Hallo Wereld!

‘Oke ik ga het doen! Nee dit keer echt!’ Na heel lang twijfelen en bedenken of er wel echt mensen zijn die het leuk vinden om te lezen ga ik het toch maar gewoon op papier zetten. Ik wil mensen inspireren en iets leren. Het is iets wat ik elke dag in mijn werk doe maar ik wil kijken of ik er meer mensen mee kan bereiken.

In deze blog zal ik jullie vertellen wie ik ben, wat in het kort dingen zijn die ik tegenkom in mijn werk en geef ik jullie een sneak peak voor de blog die volgende week zondag online komt over ‘voorkeurshoudingen’.

Ik ben Anne Pauw en ik ben 26 jaar. Vijf jaar geleden ben ik afgestudeerd als fysiotherapeut in Nijmegen om vervolgens meteen met de (deeltijd) master Kinderfysiotherapie te starten in Breda welke nog eens vier jaar duurde. Inmiddels werk ik al bijna 4 jaar als Kinderfysiotherapeut in de achterhoek en behandel daar voornamelijk kinderen tussen de 0 en 16 jaar. Ik heb nog een aantal volwassenen onder behandeling maar mijn focus ligt op de kids en dan met name de allerkleinste. De pasgeborene/babys’s of zoals ze volgens de artsen en kinderfysio’s heten: Zuigelingen.

Zelf hebben mijn vriend Ricardo en ik, nog geen kindjes. Dit is een hele bewuste keuze, wat veel mensen gek vinden dat we nog geen kindjes hebben. Wij vinden onszelf nog te ‘egoistisch’ om aan kindjes te beginnen. We houden er te veel van om te reizen en onverwachts leuke dingen te gaan doen en kiezen er daarom heel bewust voor om nog niet aan die kleintjes te beginnen. We hopen zeker kindjes te krijgen maar voorlopig nog even niet. Het scheelt dat ik in mijn werk dagelijks met kinderen kan werken😉!

Mama’s en mama’s in spe zullen helaas weten dat in één keer zwanger worden voor lang niet alle vrouwen is weggelegd, er zijn ontzettend veel factoren die er voor kunnen zorgen dat een zwangerschap goed of minder goed kan verlopen. Als de negen maanden voorbij zijn zal het kindje geboren moeten worden. Een bevalling is niet alleen voor het moeder een ‘life changing event’ maar ook voor de baby heeft dit ontzettend veel impact. De bevalling kan zelfs zo heftig zijn voor de baby dat dit veel invloed kan hebben op de verdere ontwikkeling van een kindje.

Dan ben je ineens moeder en dan? Dan wordt er van je verwacht dat je moeder instinct het overneemt en je ineens alles weet over wat je met je kindje moet doen en dat je je kindje begrijpt. Dat je kindje perfect drinkt, wisselend naar links en naar rechts kijkt en dan zich verder gaat ontwikkelen zodat hij vlak na zijn eerste verjaardag loopt. Dit is een wens van alle moeders maar zeker niet reëel.
Helaas weet ik uit mijn werk dat dit bovenstaande allemaal niet zo vanzelf sprekend is. Als Kinderfysiotherapeut behandel ik baby’s bij ouders thuis zodat ik niet alleen het kindje zie maar ouders. Zo zijn zowel kind als ouders in hun vertrouwde omgeving en heb ik gemerkt dat mensen al snel meer op hun gemak zijn. Ik begeleid daarom niet alleen het kindje maar ook de ouders en soms opa’s en oma’s. Ik adviseer en leer ouders in het hanteren (optillen, neerleggen, verzorgen) van hun kindje. Ik leer ouders om al snel met je kindje te spelen. Dan vooral niet met speelgoed maar beginnend met spelen wat past binnen het ontwikkelingsgebied van de kindjes.

De grootste populatie baby’tjes die ik zie zijn kindjes met een voorkeurshouding. Een voorkeushouding is eigenlijk dat het kindje de voorkeur heeft om naar één kant te kijken. Nu zal je misschien denken ‘ja als volwassene ben ik rechts en heb ik dus ook een voorkeur’. Ja inderdaad, dat klopt, zijn wij als volwassenen motorisch zo goed als uitontwikkeld en heeft je kleintje nog een lange weg te gaan. Een voorkeurshouding is maar een klein voorbeeld van de dingen die ik tegenkom in mijn werk en die ik met jullie wil gaan delen. Ik zal in de volgende blog, volgende week zondag, verder ingaan op wat de oorzaken kunnen zijn van een voorkeurshouding en wat je hier het best aan kunt doen!

Ik hoop dat jullie het leuk vinden om te lezen! Tot volgende week!

Liefs Anne

 

 

Geef een antwoord