Waarom buikligging een feestje is!

Zodra je kindje geboren is krijg je allerlei goedbedoelde adviezen. De vraag is soms alleen waar je nou wel en niks mee moet. Waarom moet een kindje op de buik liggen. Mag ik het op de buik laten huilen? Hoe vaak moet ik het op de buik leggen en wat is het nut en belang ervan? Je leest het in dit artikel.

Basisvaardigheid

Zodra je je eerste controle op het consultatiebureau hebt gehad wordt er aan je gevraagd of je kindje al op zijn of haar buik heeft gelegen. Misschien heb je dit wel of misschien nog niet gedaan. Soms begin teen kindje meteen te huilen wanneer je ze op de buik legt, maar soms vinden ze het ook al wel een beetje leuk.

Lees ook: Waarom kinderen nog niet te vroeg mogen zitten

Vaak is buikligging voor veel baby’s nog erg zwaar. Het is dan lastig om ze veel op de buik te leggen omdat ze al snel beginnen te mopperen. Lastig is het dan soms of je ze dan wel of niet mag laten mopperen. Maar het dient een groter doel

Buikligging is een feestje

Buikligging is een vaardigheid waarbij kinderen hard moeten werken. Maar na een aantal weken alleen maar op je rug te hebben gelegen en naar het plafon te hebben gekeken vergroot je je wereld door op je buik te gaan liggen. Ineens zie je veel meer van wat er om je heen gebeurt in plaats van boven je.

Het is daarom ook belangrijk om wanneer je kindje op de buik ligt en probeert voor zich te kijken er ook echt iets te kijken valt. Buikligging moet immers en vergroting van je wereld zijn en als je dan nog steeds niks kunt zien nodigt dit natuurlijk niet echt uit om te gaan proberen.

Vanuit hier de wereld ontdekken

Na een aantal maanden, gemiddeld rond de zes, zal je kindje zelf van de rug naar de buik gaan rollen. Dit is het begin van een rits aan motorische vaardigheden. Vanuit buikligging gaan kindjes zich pas echt voortbewegen. Zo richting tijgeren, dan het kruipen van kruipen naar staan en van staan naar lopen. Het is daarom van groot belang dat je je kindje in buikligging stimuleert en het helpt om dit leuk te vinden. Kindjes die niet van liggen op de buik houden slaan vaak een aantal cruciale stappen over. Worden vaak te vroeg op de billen gezet en gaan vaak billenschuiven.

Lees ook: Billenschuivers

Soms helpt het om je kindje met de armen op een verhoging te leggen, bijvoorbeeld je bovenbeen, wanneer het op de buik ligt. Zo zijn ze iets uit het horizontale en wordt buikligging makkelijker. Zo hoeft je kindje niet te hard te werken en kan het toch nog oefenen.

Probeer buikligging altijd een aantal keer per dag te oefenen. Ik zeg vaak liever tien keer één minuut dan ‘één keer tien minuten wat eindigt in mopperen. Vooral in het begin van het oefenen is dit van belang. Let hierbij op de grenzen van je kindje. Een beetje mopperen mag soms echt wel maar echt huilen tijdens het oefenen in buikligging lijkt me daarin niet de beste manier om dit leuk te gaan vinden.

Succes met oefenen!