Vergrote mobiliteit in de gewrichten bij baby’s

Geregeld krijg ik kinderen verwezen in verband met de verdenking op hypermobiliteit door het consultatiebureau (CB). Hoe weet het CB dit bij de hele jonge kinderen en wat kan deze vergrote mobiliteit voor een gevolgen hebben? Dit alles lees je in dit artikel.

Anatomie

Voor we het over hypermobiliteit kunnen hebben moet ik het eerst een stukje hebben over de anatomie. Om te kunnen bewegen hebben we botten, pezen en spieren nodig. Ook natuurlijk ons brein en zenuwen om de boel aan te sturen maar we doen even de simpele uitleg.

Lees ook: Loopstoeltjes, hoe beïnvloed het de motoriek van het lopen?

Rondom de gewrichten zitten pezen die voor een groot deel voor de stabiliteit van het betreffende gewicht zorgen. De botten zelf zijn namelijk niet stabiel genoeg om de boel daar bij elkaar te houden. Daarnaast hebben we nog de spieren met de aanhechtingen op het bot door middel van de ligamenten. Het samenspel tussen alle structuren maakt bewegen mogelijk en zorgt voor een bepaalde mobiliteit.

We kennen twee vormen van stabiliteit rondom een gewricht, de passieve- en actieve stabiliteit. Passieve stabiliteit wordt gewaarborgd door structuren die in principe niet aan kunnen spannen. Actieve stabiliteit zijn structuren die dat wel kunnen, de spieren.

Hypermobiliteit

Wanneer er sprake is van hypermobiliteit zien we dat de ligamenten rondom een gewricht te veel beweging toelaten. Hierdoor is er sprake van een vergrootte stabiliteit. We zien dan bijvoorbeeld dat een elleboog te ver de ‘verkeerde’ kant op kan buigen of dat knieën heel ver naar achter door kunnen strekken. Er is sprake van een vergrote mobiliteit in de gewrichten.

Als deze kinderen/mensen willen bewegen kost dit veel meer spierkracht. Er is een verminderde passieve stabiliteit en om toch te kunnen bewegen zullen de spieren extra hard moeten werken.

Leren bewegen

Kinderen met hypermobiliteit hebben vaak veel meer moeite hebben om tot bewegen te komen. Het zijn niet per se hele ‘slappe’ kinderen echter wanneer ze tot bewegen komen kost het ze ontzettend veel moeite en energie. Daarom zien we soms ook dat deze kinderen gaan vertragen in hun motorische ontwikkeling.

Lees ook: Wanneer te veel spierspanning bewegen moeilijk maakt

Snelle diagnose

Het komt regelmatig voor dat de diagnose hypermobiliteit al bij hele jonge kinderen (onder de 1) wordt gesteld. Echter is het een diagnose die eigenlijk pas vanaf de leeftijd van 5 jaar vast is te stellen. Een kind kan wel verdacht worden van hypermobiliteit. De diagnose kan door een (kinder)fysiotherapeut of arts gesteld worden middels een lichamelijk onderzoek. Is er vertragingen de motorische ontwikkeling en wordt er aan hypermobiliteit gedacht? Dan is het bij jonge kinderen verstandig de kinderfysiotherapeut te raadplegen om te voorkomen dat er ook daadwerkelijk een vertraging in de motorische ontwikkeling ontstaat.

Geef een antwoord