Met dit artikel ga ik me op glad ijs begeven. Ik ontmoet zo ontzettend veel moeders die onzeker zijn. Over hun lijf, hun baby, hoe ze zich moeten gedragen en adviezen van allerlei mensen. Kortom, er is veel kritiek of wat je wel (of niet) doet. In dit artikel ga ik het hier met jullie over hebben en gaan we weer lief voor elkaar zijn.
Opvoeding
‘It takes a village to raise a child’ is niet voor niks een bekend gezegde. Echt in je eentje een kind grootbrengen is maar voor weinig weggelegd. Het ouderschap is zwaar, heel zwaar. Het is heel ambitieus als je het in je eentje wilt doen. In iedere stap van de ontwikkeling van je kind loop je tegen situaties aan waarbij je met iemand wil klankborden. Het is dan fijn om een sociaal vangnet om je heen te hebben welke je hierbij kan helpen.
Hiermee bedoel ik echt niet (zorg)professionals. Ik doel hiermee veel meer op ouders, schoonouders, vrienden, ooms en tantes, kennissen, enz enz. Al deze mensen hebben mogelijk in vergelijkbare situaties gezeten en zijn daardoor ervaringsdeskundigen geworden. Zij hebben middels ‘trial and error’ uitgevonden wat in hun situatie voor ‘de oplossing’ heeft gezorgd.
Lees ook: Joh wat leuk dat je er bent.. De grootste ergernissen van kraamvisite
Mensen en hun meningen
Verschillende mensen brengen ook verschillende meningen met zich mee. Als vriend A in situatie A een oplossing heeft betekend dit niet dat dezelfde oplossing bij jou of bij iemand anders helpt. Dit is precies wat omgeving en hun mening ingewikkeld maakt. Iedere situatie is anders en ieder persoon is anders. Het is lief en vaak goed bedoeld maar niet iedere situatie is identiek.
Als we naar het opvoeden van een kind kijken, of beslissingen rondom slapen en voeding hebben we allemaal zo onze ideeën. Je mag niet dit, je moet niet dat en oh nee dat zou ik nooit zo doen! Maar ga er maar aan staan. Je kunt hele leuke ideeën hebben maar als je een nacht niet geslapen hebt, je kindje koorts heeft, jij niet fit bent en het alleen maar lukt om te slapen als je kindje op je slaapt… dan heb je als ouder het goed recht om je eigen beslissingen hierin te nemen.
Sociale media
Ten slotte hebben we nog de sociale media. In de laatste jaren is sociale media, en daarmee ook de moeder maffia, een steeds grotere rol gaan spelen in het leven van jonge moeders. Hoe vaak ik geen posts voorbij zie komen van ouders die reageren op een bericht wat ze eerder hadden gepost en daarin aangeven dat hun kind wel vastligt of onder toezicht, enz. Je mag ervan uitgaan dat een ouder beslissingen kan nemen voor zijn eigen kind. Daar hoef je als buitenstaander niet zomaar wat van te vinden.
Wanneer dan wel reageren? Wanneer iemand bijvoorbeeld op sociale media een vraag stelt en input nodig heeft. Hoe fijn is het dan om samen met verschillende ideeën te komen en waarin een ouder alsnog zijn eigen beslissing kan nemen over hoe te handelen.
Lees ook: Opa’s en Oma’s, soms heel fijn, soms een uitdaging
Kortom, wees een beetje lief voor elkaar. Vraagt iemand om een mening, dan mag je die geven. Wordt hier niet om gevraagd, houd hem dan gewoon voor je. Iedere ouder maakt zijn eigen beslissingen vanuit het hart, vanuit instinct. Dit is puur en eerlijk en zit soms vol met ontzekerheden maar in de kern met de gezondheid van hun kind in het achterhoofd!
Mijn werk is het mooiste wat er is, maar hoe moeilijk is het als een ouder 100 (ongevraagde) adviezen krijgt en zelf niet meer weet wat ze moet. Ze was al onzeker want hun kindje doet mogelijk iets niet volgens het boekje. Het zou zo fijn zijn als we elkaar aanmoedigen en lief zijn voor elkaar in plaats van bekritiseren met goedbedoelde adviezen.
Mooi geschreven Anne!