De hulp van andere zorgverleners

Als kinderfysiotherapeut kom ik regelmatig in situaties die buiten mijn expertise gaan. In dit artikel leg ik uit hoe en wanneer wij andere zorgverleners inschakelen.

Hulpvraag en directe toegankelijkheid

Wanneer ouders met hun kind bij de kinderfysiotherapeut komen kan dat op verschillende manieren. Het kan zijn dat je verwezen bent door de huisarts of andere zorgverleners om hulp in te schakelen of je was al op de hoogte van ons bestaan en hebt zelf het initiatief genomen om bij de kinderfysiotherapeut langs te gaan. Wanneer je via de huisarts komt heb je meestal een verwijsbrief bij je. Het kan dan zijn dat de huisarts al een diagnose heeft gesteld maar het kan ook zijn dat de huisarts een vraag voor de kinderfysio heeft.

Lees ook: Waarom kinderen in de groeispurt een groter risico lopen op sportblessures

Ben je op eigen initiatief gekomen dan ligt er een extra verantwoordelijkheid bij de kinderfysiotherapeut. Wij moeten ‘screenen’ om te beoordelen of er geen sprake is van levensbedreigend letsel waar andere expertise bij nodig is. Dit doen we door middel van rode vlaggen.

Rode vlaggen

Tijdens het intakegesprek zal de betreffende kinderfysiotherapeut navragen hoe het met de algehele gezondheid is van uw kind. Dit zijn vragen over of uw kind onlangs ziek is geweest, koorts heeft gehad, er sprake is geweest van een trauma. Wat we hierin eigenlijk willen weten is of de vraag waarmee je bij ons komt niet iets kan zijn wat buiten ons expertise gebied ligt en waar bijvoorbeeld bij een trauma een foto voor nodig is of bij extreem afvallen of onwel bevinden bloedonderzoek nodig is.

Onderzoek

Wanneer hier voor ons geen zorgen uitkomen gaan we over tot het lichamelijk onderzoek of motorisch onderzoek. Dit is afhankelijk van de leeftijd en de hulpvraag. Laten we uitgaan van dat wij bij jullie komen in verband met een voorkeurshouding bij een baby of rugklachten bij een puber.

Lees ook: Onderzoek naar heupdysplasie

Ik ga mijn onderzoek doen. Bij een baby kijk ik in het geval van een voorkeurshouding naar het spontaan bewegen van een baby, is het uit te lokken om naar beide kanten te kijken. Zo niet, kan ik het dan uitlokken of helpen om het wel te doen, hoe is de buikligging en hoe staat het met de heupen. Dit is de hele beknopte versie maar voor hier volledig genoeg. Soms kan een voorkeur komen vanuit stijfheid en mogelijk onjuiste aanleg van de heupen.

Gaan we naar het rugonderzoek van de puber. Ik kijk ook hierbij naar de beweeglijkheid en kan de puber vragen bepaalde bewegingen voor mij te maken. Ook kan de puber mij zelf vertellen waar het pijn doet of wat onprettig voelt. Ook vraag ik bij pubers of ze voorover willen bukken met gestrekte benen. We kijken dan naar de bewegingen van de wervelkolom en de positie van de ribbenkast.

Dit kan ik niet oplossen

Wanneer ik bij de baby vind dat de heupen afwijkend zijn of ik bij de rug van de puber een bocht in de rug denk te zien gaat de oplossing mogelijk niet bij mij liggen of ben ik onvoldoende in staat een adequate diagnose te stellen. Twijfel ik over de heupen van een baby onder de 6 maanden? Dan zou ik graag een echo willen. Bij de puber een s-bocht in de rug? Dan wil ik weten of er sprake is van een scoliose en zal een foto aangevraagd moeten worden. De keuze is dan welke zorgverlener mij het beste kan helpen.

Zorgverleners

Om verder onderzoek te doen ga ik in overleg met de huisarts. Ik verwijs als het ware terug naar de huisarts en die neemt de beslissing in of er aanvullend onderzoek noodzakelijk is. De huisarts kan besluiten de patiënt zelf nog te willen zien of gaat na het overleg direct door tot verwijzen. Dat kan voor direct beeldvormend onderzoek maar ook door bijvoorbeeld naar een orthopeed door te verwijzen.

Dan is het eigenlijk uit mijn handen. Soms kies ik voor een twee sporen beleid waarbij ik al wel start met behandelen maar we ook gaan voor aanvullend onderzoek. Soms wil ik eerst afwachten wat er uit bijvoorbeeld een foto komt alvorens ik ga starten met de behandeling.

Soms gaat het ook om het inschakelen van andere zorgverleners, denk aan een orthopedagoog, psycholoog of kindercoach.

 

 

Geef een antwoord