Waarom we naar onze baby’s moeten kijken

Communiceren is voor ons volwassenen vanzelfsprekend. We gebruiken woorden, onze handen onze mimiek en daarmee gaan we ervan uit dat we ons verstaanbaar hebben kunnen maken bij de andere partij. Met baby’s is dit echter anders. Zij beheersen niet alle vormen van communicatie. Als volwassenen is het belangrijk dat wij leren kijken, wat probeert de baby ons te vertellen? Dat lees je in dit artikel.

Babytaal

De mogelijkheden van een pasgeborene zijn beperkt als het gaat om communicatie. Althans dat lijkt het in eerste instantie. De eerste paar weken heeft een baby alleen huilen als mogelijkheid tot communicatie. Door te huilen laat een baby merken dat er ‘iets’ met ze is. De keuzes zijn niet eindeloos gelukkig dus vaak is de oplossing al snel gevonden. Ze hebben honger, zijn moe, voelen zich oncomfortabel of hebben een vieze luier.

Als volwassene zijn we geneigd een kind te troosten. Wanneer het huilt, vrijwel direct op te pakken en te troosten. Echter is dit niet altijd de oplossing. Ze blijven huilen, gaan soms nog harder huilen tot het hysterische toe en als ouder weet je niet meer wat je moet doen. Of we gaan alle oplossingen die er zijn achter elkaar aanbieden en dan is er vanzelf iets wat helpt. Of de baby is zo moe dat ze in slaap vallen.

Observeren

De kunst van het helpen van je baby is om ze niet meteen op te tillen en eerst te observeren. Als we het huilen niet als iets irritants gaan zien maar een middel van communicatie dan dient het een doel.

Een kind is heel goed in het aangeven wat er aan de hand is. Zo heeft ieder kind verschillende ‘huiltjes’. Ook hebben baby’s lichaamstaak waaraan heel veel af te leiden is.

Lees ook: Inbakeren om lekker te kunnen slapen

Gezicht

Als een baby huilt en we observeren het gezicht zijn er verschillende dingen die we zouden kunnen zien, als we daar de tijd voor nemen. Zijn de ogen open of gesloten? Is de mond ver open of is deze juist meer gesloten? Is er ‘spanning’ of een frons is het gezicht te zien? Al deze dingen kunnen je als ouder informatie geven over waarom de baby je aandacht wil hebben.

Vaak zien we dat als kinderen met de ogen ver opengesperd huilen ze honger hebben, ze zijn alert en ‘zoeken’, vaak zien we ook dat de mond dan meer aan het zoeken is en het hoofdje van links naar rechts beweegt opzoek naar een tepel.

Zijn de ogen juist gesloten en het huilen zachter, zitten er meer pauzes tussen? Dan is er een grote kans dat de baby moe is. Door met gesloten ogen te huilen beperken ze de prikkels die ze tot zich kunnen nemen.

Fronst de baby of spant het gezicht heel erg aan dan is er sprake van een ongemak, dat kan zijn krampjes (maar dan zie je het ook aan het lijf), een vieze broek, of ongemak in het liggen. Soms kreunen ze dan ook meer met het huilen.

Neem de tijd

Probeer het huilen ze zien als een manier van communiceren. Een baby probeert je iets te vertellen. Gun jezelf en de baby die ene minuut die het kost om te kijken wat je ziet. De kans is groot dat je er zo sneller achter komt wat er met de baby is en je dus gericht kunt helpen in plaats van dat je gaat zoeken.

Lees ook: Huilen, wat doe je als je baby hysterisch huilt

Ohja, en probeert niet altijd alles in te vullen zonder te kijken. Een veel gemaakte fout is dat we als volwassene op de klok kijken en denken: ‘je zult wel moe zijn want je bent al zo lang wakker’. Het zou maar zo kunnen dat het klopt, maar baby’s zijn geen machines. Er zit variatie in iedere dag. Probeer dus op de signalen van je baby af te gaan en niet op de klok.

Geef een antwoord